De uit Miami afkomstige fusion- en blueszangeres Kat Riggins groeide op met de muziek van haar ouders. Ze voelde zich aangetrokken tot de rokerige, gruizige geluiden van artiesten als Ray Charles, Janis Joplin en Tina Turner, aan wie ze een muzikaal tribute bracht. Riggins verwerkt hip hop, pop, rock en zelfs country in haar muziek en probeert op deze manier de blues te introduceren aan een groter publiek. “It’s all related anyway”, aldus de zangeres. Ze heeft net een eerste album uit en steekt daarvoor samen met haar band voor het eerst de oceaan over. Dus vonden we dat we maar eens kennis moesten gaan maken met deze energieke en sympathieke zangeres. 

Goede middag. Welkom in België, ik ben blij om je eindelijk eens in levenden lijve te zien. Wie is eigenlijk Kat Riggins? Jij bent de meest geschikte persoon om ons dat te vertellen.

Ik ben Kat Riggins en ben geboren en opgegroeid in Miami Florida. Ik heb twee broers en een zus en we woonden in een klein huis in the getto. Thuis was altijd muziek aanwezig en het belangrijkste eigenlijk was dat er veel verschillende genres muziek aanwezig waren. Bijvoorbeeld eerst Gladys Knight, dan Tina Turner, even later Janis Joplin of Chuck Berry. Thuis kon je alles horen gospel, country, blues, rock en pop. Daar ben ik mijn ouders heel dankbaar voor.

Dit is je eerste Europese tour en vandaag is het de laatste dag van deze korte tour. Welke zijn je eerste indrukken over Europa, de optredens en het publiek?

Dat het hier in België en Nederland erg koud is. Ik woon in Miami en daar is het altijd lekker warm. De mensen hier zijn heel open, vriendelijk en lief. Als we iets nodig hebben staat iedereen hier voor ons klaar. Wat de optredens betreft is me opgevallen dat de mensen die naar de optredens komen, ook echt komen om naar de muziek te luisteren. Ze komen niet om te praten. Wij spelen veel covers maar wel in onze eigen versie en met onze eigen sound. Dat maakt deze songs toch heel anders en daardoor voelen ze ook een beetje aan of ze van ons zelf zijn. Als de mensen dan luisteren naar onze versie in plaats van te praten, dan maakt dat me blij en dat gevoel heb ik bij onze drie vorige optredens steeds gehad.

Wanneer zijn de plannen gemaakt om naar Europa te komen? En waarom naar België en Nederland?

Jan Lagendijk van The North Sea Jazz Club in Amsterdam was verleden jaar op een optreden van ons in de BB King Club in Florida .Na het concert raakten we aan de praat en hij vroeg of we geen zin hadden om in Europa te komen spelen. Hij vond ons goed en vertelde dat hij zou proberen om ons naar Nederland te halen om in de North Sea Jazz Club te spelen. Na dat gesprek wisten wij ook niet of het gemeend was of niet, want in de muziekwereld word zoveel beloofd. Even later nam Jan terug contact op en vroeg hij ons om op het Curacao North Sea Jazz Festival te komen spelen. Ik was dolblij maar geloofde het pas echt toen ik de vliegtuig tickets zag die voor ons geboekt waren. Na ons optreden daar zei hij nogmaals dat we naar Nederland moesten komen om in zijn club te spelen. Hij begreep ook wel dat het moeilijk was om voor één optreden in een club zoveel uren in een vliegtuig te zitten. Daarom beloofde hij om iemand te zoeken die ons een paar optredens kon bezorgen en dat was King Bee Rob Koning. Niemand kende ons in Europa, dus heeft het Rob toch heel wat werk gekost om toch vier optredens voor ons te regelen. Nu zijn we hier en zijn zeer gelukkig.

Misschien kan je na dat optreden in de North Sea Jazz Club wel een optreden versieren op het grote North Sea Jazz Festival?

Laat ons hopen. Deze eerste optredens waren een auditie voor ons. Hopelijk krijgen de organisatoren goede reacties van de mensen die ons concert bijwoonden. Natuurlijk hopen we ook dat de pers goede kritieken geeft na onze shows hier en dan kunnen er misschien wel een paar deuren opengaan naar iets grotere projecten. Het is in ieder geval een droom om op zo een groot evenement  als  The North Sea Festival te mogen spelen .

Is er een verschil als artiest om te spelen in Amerika of in Europa?

Ik heb nog niet veel ervaring in Europa, maar wat ik uit deze tour ondervonden heb is er geen groot verschil. Het verschil ligt alleen in de zalen waar je moet optreden. In de USA zijn dat soms gelegenheden waar de mensen komen om te eten. Als artiest ben je dan een bijkomende luxe. Er zijn natuurlijk mensen die komen voor de muziek en die het eten bijkomstig vinden. Hier in Europa komen de meeste mensen voor de live muziek en dat waardeer ik.

Wat zal je nooit vergeten van deze eerste Europese tour?

Ik zal nooit vergeten hoe warm de mensen hier zijn. Het hotel personeel, de zaal eigenaars, het publiek, iedereen is hier vriendelijk en lief. De tijd die Rob Koning, onze tourmanager, voor ons vrijgemaakt heeft en de goede raad die hij ons gegeven heeft zal ik ook nooit vergeten. Ook de reacties van het publiek tijdens en na onze optredens waren geweldig en zal ik altijd blijven herinneren. Geweldig hoe het publiek steeds maar naar bisnummers vraagt. Het is net of ze niet naar huis willen.

Verleden jaar verscheen je debuut album 'Lily Rose'. Hoe zou je zelf de muziek op 'Lily Rose' omschrijven?

'Lily Rose' is een album dat blues als basis heeft en daar zijn veel andere vormen van muziek in verwerkt. Als je het vergelijkt met koken dan vul je een grote pot met het basis product en dat is hier blues. Je voegt er de kruiden zoals hiphop, soul, R&B, old school blues, rock en funk aan toe zodat je een heerlijke smeltkroes (melting pot) krijgt. Ik noem het ook wel blues fusion met de klemtoon op blues omdat deze muziekvorm in elke song sterk aanwezig is.

Wie schreef de muziek en de teksten voor 'Lily Rose'?

Ik schreef alle nummers zelf en ik probeer niet alleen mensen van mijn ouderdom en ouderen te verwennen met mijn muziek, maar ik probeer ook jongeren warm te maken voor blues muziek. Ik probeer de populaire muziek die zij graag horen te vermengen met blues en voor ze het eigenlijk beseffen zijn ze naar blues muziek aan het luisteren. Ik hou zelf enorm veel van blues muziek in al zijn vormen en zie het een beetje als een missie om deze muziekvorm voor zoveel mogelijk mensen toegankelijk te maken.

Bespeel je zelf ook een instrument? Of hoe schrijf jij je songs?

Neen, ik bespeel geen instrument. Ik ben aan het leren om gitaar te spelen, maar dat is niet eenvoudig. Ik schrijf steeds eerst de tekst en die komt uit mijn boek. Dat boek heb ik steeds bij me en ik schrijf daar alles in wat me opvalt zoals titels, gebouwen, iets dat ik zie in een film of iets dat ik iemand hoor zeggen. Uit die woorden maak ik een tekst en daarna maak ik er een melodie op. Met deze twee zaken ga ik dan naar de producer die ik al langere tijd ken en hij maakt de arrangementen voor de instrumenten.

Was het een droom als klein meisje om zangeres te worden?

Ik kom wel uit een muzikale familie en heb altijd graag gezongen, maar ik had geen ambitie omdat mijn stem heel diep en raspig was. Toen ik jong was waren zangeressen als Whitney Houston en Mariah Carey met hun zuivere en melodische stem enorm populair. Mijn stem was zo zwaar dat ooit iemand op school me vroeg waarom ik sprak als een man. Ik heb een knop omgedraaid toen ik dertien was en we voor een feestje op school een lied van Whitney Houston moesten leren. Ik was op mijn kamer aan het oefenen, toen mijn vader plots op de deur klopte en de kamer binnenkwam. Hij zei dat hij niet wilde storen, maar dat hij enkel één ding wou zeggen en dat hij daarna zou vertrekken. Hij zei het volgende: Ik weet dat dit een Whitney Houston song is en dat Whitney klinkt als Whitney, maar dat hoeft niet te betekenen dat als jij dat nummer zingt het hoort te klinken als Whitney. Het is fijn als het klinkt als Kat Riggins. Daar heb ik lang over nagedacht en ik begon te luisteren naar de stemmen van de zangeressen waar mijn vader en moeder steeds naar luisterden, zoals Gladys Knight, Tina Turner, Janis Joplin, Denise LaSalle en Betty Wright. Deze zangeressen hadden ook een rauwe en krachtige stem net als ik. Vanaf dat moment geloofde ik meer in mezelf en in mijn stem.

In de USA kan men je ook boeken als Tina Turner act. Waarom Tina Turner?

Muziek is mijn kostwinning, dus moet ik zien dat ik elke maand de rekeningen betaald krijg en dat er geld genoeg is om eten te kopen. Als het dan kalm is met Kat Riggins & Blues Revival dan ga ik hier en daar wat optredens verzorgen als Tina Turner. Ik heb enorme bewondering voor Tina Turner en doe deze optredens heel graag. Er is ook nog een andere band waarmee ik optrek als ik tijd vrij heb, namelijk Otis Cadillac. Dit is een band die bestaat uit dertien personen. We hebben blazers en violen, mijn fiddler speler Eric Bindman zit ook in die band. Met deze band spelen we old school R&B, muziek van Otis redding, Etta James en Miles Davis. We spelen niet hun hits, maar wel de b kant van hun hitsingles. Ik doe dat graag en het brengt wat extra geld binnen.

Zijn er al plannen om terug naar Europa te komen? En wanneer?

We willen heel graag terug komen en er is al over gepraat, maar er is nog niets concreet. Ik hou mijn vingers gekruist en mijn valiezen staan altijd klaar, dus ik ben klaar om op elk moment terug naar Europa te komen.

Bedankt voor het interview Kat. Ik hoor dat het tijd is om te gaan eten. Ik wens je veel succes met het optreden straks en voor morgen een veilige vliegreis terug naar huis.

Walter Vanheuckelom.